maandag 27 september 2010

dan maar een blog

Kreeg van de week een hele boze reactie op mijn tweets over een prachtige bevalling die 30 uur duurde. Vanwege de duur van die baring (ik had weinig te doen zoals het hoort bij een goede baring) en om de ouders zo min mogelijk te storen in hun proces, ben ik maar wat gaan surfen op internet (in een andere ruimte). En af en toe wat gaan twitteren over de baring dus. Anoniem natuurlijk, maar me duidelijk toch niet voldoende bewust van hoe openbaar twitter is.
Toen ik ze terug las (zeker met de antwoorden op vragen van andere twitterende verloskundigen er, uit de context, nog tussen geplaatst), vond ik het er ook wel raar uitzien, zo bij elkaar. Ver afstaand van mijn intentie in elk geval. Dus besloot ik vandaag dan eindelijk ook maar een blog te beginnen. Voor meer genuanceerde verslaglegging van wat ik blijkbaar toch graag met de wereld wil delen.
Om te beginnen die prachtige baring en waarom ik daar nu toch zo van onder de indruk was. Misschien dat die furieuze twitteraar dat nog wil lezen ooit. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Ik vond het een wijze les om een mooi proces voortaan niet meer op te breken in kleine tweets. Doet geen recht aan het geheel.

1 opmerking: